RTG zębów jest jednym z najczęściej stosowanych badań diagnostycznych w stomatologii. Jest to rodzaj rentgenowskiego badania obrazowego, które dostarcza kompleksowy obraz struktury zębów, szczęki, żuchwy oraz sąsiednich tkanek. Taki rentgen pomaga w identyfikowaniu obecności ubytków i próchnicy w zębach, a także ocenę stopnia zaawansowania choroby oraz lokalizację niepokojących zmian – również tych nowotworowych, a nawet ciał obcych.

Punktowe zdjęcie RTG wykonywane jest także w innych dziedzinach stomatologii. W tej dziedzinie wkonywane jest podczas leczenia kanałowego, diagnozowania próchnicy oraz stanów zapalnych. Niezbędne jest także w przypadku rozmaitych urazów szczęki, planowania leczenia ortodontycznego lub implantologii, przed ekstrakcją zęba, a także do wykrycia zmian patologicznych.

Pantomogram to specjalistyczne zdjęcia rentgenowskie wykorzystywane w stomatologii. Rejestrują one szerokokątny obraz całej szczęki i żuchwy w jednym zdjęciu, umożliwiając lekarzowi uzyskanie kompleksowego obrazu struktury zębów oraz okolicznych tkanek. Pantomogramy dostarczają informacji na temat obecności ubytków, próchnicy, stanów zapalnych i innych patologii zębów oraz tkanek okołowiązkowych. Pomagają w wykrywaniu problemów, które mogą nie być widoczne podczas badania klinicznego. Są także niezwykle przydatne podczas planowania leczenia protetycznego, ortodontycznego oraz wieloma innymi zabiegami, ponieważ dzięki powiększonemu obrazowi struktur anatomicznych wyrostków zębodołowych można dokładnie określić stan przyzębia, nieprawidłowości w budowie korzeni zębów, a nawet kierunek wyrzynania zębów oraz ich mineralizacji.

Zdjęcia pantomograficzne wykonuje się w różnych sytuacjach:

• jako rutynowe badanie okresowe (wykrywanie ukrytych ubytków, próchnicy);
• przy problemach z wyrostkiem zębodołowym i innymi patologami’
• przy urazach szczęki oraz chorobach szczękowo-twarzowych;
• przy głębokiej próchnicy zębów;
• przy chorobach przyzębia;
• przed ekstrakcją zęba;
• podczas planowania leczenia protetycznego, ortodentycznego; implantologicznego lub chirurgicznego.

Cefalometria to specjalistyczny rodzaj analizy rentgenowskiej stosowanej w stomatologii i ortodoncji do oceny struktury twarzy, szczęk, zębów i ich relacji względem siebie. Pozwala na precyzyjne zobrazowanie czaszki, tkanek twardych i miękkich jamy ustnej, zatok przynosowych oraz podniebienia twardego. Można ją wykonywać w trzech projekcjach – bocznej, tylno-przedniej lub osiowej, dzięki czemu może dostarczyć wszelkich niezbędnych informacji o strukturze i relacjach anatomicznych w jamie ustnej.

Wśród zalet cefalometrii można wymienić:

• precyzyjna ocena struktury twarzy i szczęki;
• krótkie badanie, nie wymagające żadnych przygotowań;
• wykonanie zdjęcia jest bezbolesne, z niewielką ilością promieni rentgenowskich.

Cefalometria znajduje szerokie zastosowanie w stomatologii i ortodoncji. Pozwala dokładnie zaplanować leczenie ortodontyczne, dostarcza wszelkich informacji na temat wzrostu i rozwoju twarzy, szczęk i żebów, a także precyzyjnie ocenić asymetrię zgryzu. To także przydatne narzędzie w ocenie postępów leczenia ortodontycznego. Na podstawie pomiarów i analizy cefalometrycznej, lekarz ortodonta może ocenić proporcje twarzy, relacje zębów, położenie szczęk i inne czynniki, które wpływają na zgryz pacjenta. To pozwala na spersonalizowany plan leczenia, uwzględniający indywidualne potrzeby pacjenta.